Ericwebsite
01_Erik.Gonzalez.Brinck_Power of music

Erik Gonzales (°1950, Santiago de Chili) beschouwt zich als “kunstarbeider”: hij móét kunst maken en de bijhorende ervaring zodanig capteren dat het hem zelf als kunstenaar doet bewegen (letterlijk) en transformeren.

Erik heeft als missie om zichzelf telkens opnieuw uit te vinden (te laten “her-ontstaan”), waarbij hij “zich als een springveer voelt die samengeperst is geweest en zich nu uitrekt”. Hij zet zijn levenskracht om naar werk en probeert zijn naasten te begeesteren.

Wanneer hij in ’96 in Zaventem landt, is hij vastberaden om nooit meer alcohol te drinken of marihuana te gebruiken, deze verslavingen volgden hem al meer dan 20 jaar. Op deze dag is hij al 18 jaar clean. Hij kent Globe Aroma sinds 8 jaar en als jonggepensioneerde brengt hij er een groot deel van zijn tijd door. Hij volgt daarnaast avondlessen tekenen, schilderen en boetseren aan de kunstacademie in Brussel.

Kunst is voor hem een zaak van leven of dood. Zo staat de figuur van God en Christus vanuit de Abrahamitische traditie centraal in zijn recentste werk. Op geestig allegorische wijze verklaart hij zijn dwang tot het maken van kunst en het proces ervan: “Kunst maken is als met God aan de telefoon zijn, Hij spreekt tot mij en ik creëer. Al ‘mijn’ werken zijn dus van Hem”. Kunst moet voor Erik radicaal zijn: achter zijn praktijk tracht hij om nederig in de voetsporen van een apostel te treden. Met gevonden voorwerpen is hij “zoals een visser die wacht en niet weet wat hij zal vinden. Elke vis is een verrassing”.

Schilderkunst, assemblages, collage, potloodtekeningen en installaties van gevonden voorwerpen zijn de vormen waarin hij zich uitdrukt. De weerklank van de sociale en mondiale harmonie van het atelier in Globe Aroma inspireert Erik, waar hij naast een louter picturale vorm van expressie ook tekst gebruik.

De gevonden voorwerpen zou hij “op een tafel willen zetten om dan die tafel om te kantelen, niet om de objecten te breken, maar omdat hoe ze daar op de grond zullen komen, perfect zal zijn.” Als kunstenaar schept hij het nodige toeval om de toeschouwer te doen bezinnen over de vraag wat de werkelijkheid eigenlijk is. Hij spreekt zich nauwelijks uit over de inhoud van het werk, “kunst moet voor zichzelf spreken”.

Deze tekst kwam tot stand tijdens een gesprek tussen Erik Gonzales en Timur Zakharchev, 2022.