AFA goes to: The body is here, off-screen

In tegenstelling tot eerdere episodes van sektarisch geweld in Beiroet, die om lokale gebeurtenissen ging, trof de explosie in de haven van Beiroet op 4 augustus 2020 de gehele stad – en wel op één enkel moment. Vanaf dan verschuift de Libanese politiek naar een toestand van status quo en verval. Want, zo denkt Alia Hamdan, na de ramp ervaren haar inwoners de tijd niet meer als vroeger. Vanaf dan beoordelen zij de tijd in Beirut als ‘entropisch’: het is een tijd met toekomst, maar slechts een toekomst van afbraak. De inwoners zien hoe muren, scholen, ziekenhuizen langzaam afbrokkelen. Vreemd genoeg volgen geen politieke (aard)verschuivingen, geen ontslagen, geen gerechtigheid.

Hamdan gaat in haar performance na hoe de explosie de tijd deed ‘bevriezen’. Welke impact heeft de gebeurtenis op onze ervaring van tijd? Ze stelt vragen over de invloed van de ramp op de lichamen van de inwoners – waaronder ook een vrouw in coma. Zij raakte gewond tijdens de explosie in de haven. De voorstelling toont haar comateuze toestand zoals ervaren door haar moeder, een ervaring die des te meer accuraat blijkt in het licht van de recente ontwikkelingen tussen Israël en Libanon.

Door middel van (terugkerende) video- en geluidsfragmenten, ritmes, onzichtbare gebeurtenissen of technische effecten zoals looping, weet Hamdan het verval te capteren. Uiteindelijk stelt ze ons denken in een chronologische, lineaire stroom van gebeurtenissen in de ruimte in vraag.

Meeting @ Globe Aroma → 19:45

Interested? Contact Gladys artforall@globearoma.be